Afgelopen weekend vierde een van onze oudste en aangenaamste klanten, Peter Beenhakkers, met vrouw en familie, hun 40-jarige bruiloft. Samen met de familie hadden ze zich daarvoor, begreep ik uit email-communicatie met zijn zoon Eric, teruggetrokken ergens in Duitsland om het feest te vieren.

Die 40-jarige bruiloft deed me denken aan een verhaaltje dat ik eens ergens ooit gelezen heb in een interview met Tonny Eyk, een Nederlands musicus, componist, arrangeur, accordeonist, pianist, orkestleider, producer, columnist en schrijver. Een bezige bij zogezegd. Ook kwam ik hem wel eens tegen op beurzen in Hong Kong, waar hij samen met wijlen -jammer genoeg- Cas Spijkers, de bezoekers van de Princess stand entertainde.

Blijkbaar deed ie zijn muzikale kunstjes ook wel eens op bruiloften en partijen en hij vertelde het volgende:

“Ik speelde op een groot feest van de ouders van een profvoetballer en die ouders waren 40 jaar getrouwd. Heel gezellig en heel leuk. Op het einde van de avond, iedereen goed gegeten, gedronken, gefeest, neemt Pa de microfoon en houdt een toespraak:

Lieve familie en vrienden, allemaal bedankt voor jullie komst, goede wensen en cadeau’s, de gezelligheid etc. etc. Rest mij jullie mee te delen dat ik het na 40 jaar geleefd te hebben met dat “k**” wijf, het nu definitief voor gezien hou. Ik kap er mee en vertrek. De ballen ….“

Doodse stilte natuurlijk en Tonny Eyk denkt zich kennelijk binnen fracties van seconden suf wat hij moet doen om die ijskoude sfeer die plotseling ontstaan is ten goede te keren. Hij reageert, natuurlijk heel impulsief, en voor dat ie het zelf in de gaten heeft, speelt ie héél enthousiast: Lang zullen ze leven, lang zullen ze leven, lang zullen ze leven in de gloria, in de gloria, in de gloria! Hiep Hiep! Hoera. Hiep Hiep! Hoera! Hiep Hiep! Hoera ……. Hoe het feest en het huwelijk verder verlopen is weet ik niet, maar toen ik het las heb ik er hartelijk om moeten lachen (en nog)”.

Ik weet zeker dat Peter geen toespraak heeft gehouden, althans niet zo een. Zoals zijn zoon Eric zei: “Hij zou niet eens weten waar ie naar toe moet. Hij heeft het veel te goed thuis!” Lang zullen ze leven, lang zullen ze leven, lang zullen ze leven in de gloria, in de gloria, in de gloria! Hiep Hiep! Hoera. Hiep Hiep! Hoera! Hiep Hiep! Hoera …….