Tussen de avond werkzaamheden door achter de laptop, onderhoud je vaak allerlei email-conversaties over van alles en nog wat. Vanavond was dat met Werner Ero over het oneindig -en ik vind het écht onzinnig als het buiten de winkelvloer is- aantal hifi-shows dat in ons kikkerlandje georganiseerd wordt. Je zou bijna denken dat het organiseren van hifi shows meer opbrengt als het verkopen van hifi. En de hobby alleen nog bestaat uit het bezoeken van shows in plaats van een plaatje of cdtje draaien. Maar dat is misschien een ander verhaal.
Van het een kwam het ander en zo moest ik in een keer terugdenken aan een van die memorabele thuisdemonstraties van weleer.
Wij waren heel vroeger importeur / distributeur van vele merken speciale grammofoonplaten. Een ervan was Sheffield Lab en daarvoor hadden we een aantal vaste afnemers. Op een gegeven moment meldde zich ook een groepje muziek / audio liefhebbers uit onze naaste omgeving en zij wilden de nieuwe Sheffield Lab 2 (ik noem maar een titel) wel eens horen. Ok, je begint net en als je van één tientje er twee kunt maken, waarom niet. ’s-Avonds 8 uur, na het eten gaat de bel en daar staat uhhh staan de drie geïnteresseerden voor de deur. “Ik heb 2 vrienden meegebracht die het ook wel eens wilden horen, vindt je niet erg hè?”. “Uhhh, nee”! Wat moet je anders. “Koffie”? “Ja, graag”. “Sneetje peperkoek erbij”? “Ja, graag”. “Plaatje maar eens draaien dan”? “Ja, daar komen we uiteindelijk voor hè”. “Wow, wat een dynamiek. Klinkt gaaf zeg. Oh wow, dat zijn klappen die daar uitgedeeld worden. En die bas”! Einde kant 1. “Iets drinken”? “Ja, lekker”. “Biertje”? “Ok, graag”. Nou, kant twee dan maar. “Jezus, wat een plaat. Geweldig. Dat ze dat in de groef kunnen krijgen. Nee, zoiets heb ik nog nooit gehoord. Dat hoort in ieders muziekverzameling thuis. Wat denken jullie jongens”? “Oh ja, geweldig”.
Nou, dat lijkt toch nog goed af te lopen. Misschien wel 3 lp’s verkocht in plaats van één. “Vooruit, nog één biertje dan en dan breien we er een eind aan, morgen vroeg roept de baas weer”. “Nee, geen probleem, we hebben er al rekening mee gehouden dat het wat later kon worden, morgen hebben we vrij genomen”. Pfff. Wij niet dus! Biertje op, en net voor ik wil vragen of ze ieder zo’n plaat willen hebben, vraagt de “aanvoerder” van het clubje of ie de plaat op zijn Akai spoelenrecorder op mocht nemen. Die kon de dynamiek gegarandeerd aan … Je hebt van die momenten dat je kramp krijgt van de afgedwongen glimlach op je gezicht, dat je de riem van je broek vast moet houden om te voorkomen dat ie anders afzakt en dat je denkt, mijn God waar ben ik mee bezig. Dit was zo’n memorabel moment.
We kwamen hier eigenlijk op in een conversatie over hoeveel geld de industrie van de betere audio gemiddeld investeert in een potentiële klant. En hoeveel in een uiteindelijk kopende klant … Ik denk dat niemand het echt weet. Als mijn klant bij nader inzien later ergens in een winkel binnen 5 seconden een Sheffield Lab 2 plaat gekocht heeft, zal die winkelier misschien gedacht hebben “gemakkelijke klant, koopt zonder een vraag te stellen zomaar een plaat van 35 gulden”
Dé Durob Audio blog - Le Blog de Durob Audio 
Nou Herman,
Valt me toch tegen dat je zulke luisteraars niet koesterde 😉
Vroeger zat er in Den Haag een zeer gerenomeerde audio winkel annex grammofoonplaten handel. Als je een klassieke LP wilde beluisteren (pop was uit den boze) dan bracht een werknemer de plaat naar de rijke clientele in Wassenaar. De klant mocht zelfs bellen dat het niet zijn smaak was en dan werd de plaat gewoon weer opgehaald. Dat is pas service.
Alleen jammer dat noch de audiowinkel noch de platenhandel vandaag de dag bestaan. Ten onder gegaan aan de servicekosten? Zou zo maar kunnen.
Groeten
Rene
P.s. ik heb nog heel wat Sheffields en andere platen staan die je ooit importeerde. Vooral Harry James en Dave Grusin komen meer dan regelmatig voorbij.
René! Heb ik ze niet gekoesterd? 🙂 De man 2 koffie, sneetje peperkoek en 2 biertjes. Krijg ik zelf thuis niet eens! Tsja, het is mie wot hè. Het had beslist zijn charme, en ik weet dat deze jongens eerder naïef dan uitgekookt waren. Er waren en er zijn nog steeds mensen die denken dat je een audio winkeltje alléén voor de hobby doet. Hoewel ik wel iemand ken die alléén voor de hobby een audio winkeltje had, moet ik er wel bij zeggen dat diezelfde man stinkend rijk was (en nog steeds is), alles, maar dan ook alles had en heeft wat zijn hartje begeert (hifi inclusief), en het gewoon leuk vond om te kunnen zeggen “ik heb ook een audio winkel”. Maar je zult begrijpen, dit is een uitzondering.
Ook mooi verhaal van jou over de service van vroeger. Natuurlijk was vroeger alles beter (ahum) maar een ding is zeker, het had allemaal wel iets. Je kon je nog verbazen over iets. Dat is een heel stuk minder geworden. Het uitzonderlijke wordt zo vaak als “gewoon” gezien en beleefd, dat je je afvraagt of mensen nog wel goed door laten dringen wát we allemaal in technisch zin bereikt hebben. Om het over andere zaken nog maar eens niet te hebben.
En inderdaad, zo’n platenzaak als jij aanhaalt, die zal wel door de onbetaalbaarheid van de service omgevallen zijn. Of omdat ie niet met zijn tijd is meegegaan zal een ander zeggen. De afgelopen tijd hebben we ook in de hifi branche diverze zaken om zien vallen. Door te veel service? Door het niet met de tijd meegaan? Door te weinig service. Het zou zo allemaal maar een geldige reden kunnen zijn. Maar ik mag toch wel hopen dat er voor de échte liefhebber, die zorg en nazorg weet te waarderen, enkele zaken overblijven die daar maximaal voor staan. Zoals ze in Amerika dan zeggen: “Support your local dealer”. Zelf denk ik dat je zo’n slagzin er niet bij hoeft te halen. Ik ga ervan uit dat als je als dealer staat voor kwaliteit, deskundigheid, zorg en nazorg, er vanzelf voldoende klanten overblijven om te bedienen. Op het moment dat dit niet meer zo is, doe dan inderdaad als hifi winkelier de deur op slot, leg je neer op het warme strand en geniet van een leven zonder de blijkbaar niet voldoende gewaardeerde zorg en nazorg. Voor mezelf mag ik hopen, dat onze zorg en nazorg voldoende gewaardeerd worden om nog een tijdje voort te kunnen (met af en toe een warm strandje tussendoor natuurlijk!).
Groet,
Herman
Beste Herman,
Jouw verhaal kan ik wel bevestigen. Het kwam en komt maar al te vaak voor dat een potentiële klant naar iets komt luisteren en zich voordoet serieus te overwegen om tot aanschaf over te gaan, althans het zo doet voorkomen. Hij zegt voor het verlaten van de winkel dat hij er over na gaat denken en erop terug komt. Als je daarna niets meer verneemt en je ziet dan op internet dat daar dezelfde set speakers particulier 2de hands word aangeboden voor natuurlijk minder geld en geen garantie en deze dan 3 dagen later zijn verkocht, voel je je toch behoorlijk bij de neus genomen en heb je dus achteraf al je kennis en tijd die je erin geïnvesteerd hebt, voor Jan met de korte achternaam gedaan! Natuurlijk staat het een ieder vrij te kopen wat en waar men wil, maar ga dan niet eerst ergens luisteren naar een product dat je daar nooit zult gaat kopen! Dit komt maar al te vaak voor en is natuurlijk niet netjes naar de Audioverkoper toe.
Maar goed, mensen zullen altijd mensen blijven en deze dingen zullen dan ook altijd van tijd tot tijd blijven gebeuren, hoe spijtig ook! Gelukkig zijn er ook heel veel klanten die wel alle moeite en tijd waarderen die de adviseur voor ze heeft gedaan en dan besluiten ook daar te kopen. Met deze klanten kun je ook een serieuze relatie onderhouden en met vertrouwen verder bouwen in de toekomst.
Gr
Bert
Ja, in onze handel wordt het woord “vrijblijvend” nogal eens een keer misbruikt vind ik. Toen ik het genoegen nog mocht smaken zelf af en toe beroepsmatig over de winkelvloer te dwalen, was ik altijd heel gespitst op de woorden en de acties van de klant. Gewoon uit “zelfbescherming”. Als iemand zich meldde of hij heel specifiek, maar wel vrijblijvend, naar iets mocht luisteren, vroeg ik altijd op de man af wat hij bedoelde met “vrijblijvend”. Dé manier om iemand aan het stotteren te krijgen :-). Soms een antwoord als “ik heb nog geen koopplannen”. Tsja … Of “Dat lijkt me wel leuk …”. En er zullen nog wel meer reacties geweest zijn die me deden besluiten om de agenda ter hand te nemen om te proberen een week of 2-3 verder een afspraak te plannen. Dat werkte vaak in voldoende mate. Maar je voelt jezelf toch altijd onprettig, dat je zulke tactieken moet gebruiken. Of de geïnteresseerde, die belt voor een specifiek apparaat en dat beslist binnen een uur wil kunnen beluisteren. Gegarandeerd dat er dan een 2ehands te koop staat. Of erger nog -en vroeger was dat bijna regel- het uitlenen van je winkelspullen en zonder verkoopresultaat achteraf merken dat men elders wél geslaagd is voor dezelfde spullen. Eigenlijk zo’n beetje wat jij hierboven beschrijft.
Zoals je zegt aan het eind van je verhaal: hopelijk blijven er voldoende over om een serieuze relatie mee te onderhouden.
Groet,
Herman
Hoi Herman,
Ook ik heb dit soort ervaringen natuurlijk wel opgedaan in de afgelopen jaren. Er schieten me er meerdere in gedachten, maar ik zal er één uitpikken die me tot op de dag van vandaag nog steeds doet verbazen.
We draaiden denk ik net zo’n twee jaar met Dé Hifistudio. We hadden toen ook Wilson Audio in het pakket zitten, een merk waar ik (mijn lichaam iets minder) goede herinneringen aan heb. Ik had in de winkel een man en zijn vrouw een set Wilson Watt Puppy gedemonstreerd. Ze hebben toen een kleine 2 uur naar de Wilson zitten luisteren en waren hier (terecht) nogal van onder de indruk. Omdat ze (uiteraard) wilden weten wat de speakers in de thuis situatie zouden doen, is er een afspraak voor een luistersessie op een avond bij hen thuis (in Apeldoorn) gemaakt. De betreffende avond heb ik de Wilson’s in mijn eentje ingepakt en in de auto geladen en koers gezet naar Apeldoorn.
Bij de klant huis in Apeldoorn aangekomen (da’s dus gewoon 1 uur en 15 minuten rijden) de speakers -wederom in m’n ééntje- uitgeladen, uitgepakt en opgesteld. Een klein uurtje na mijn aankomst stond het geheel naar mijn tevredenheid te draaien (soms heb je mazzel en gaat het snel). We hebben vervolgens tot een uur of 12 ‘s avonds naar de Wilson’s zitten luisteren en het echtpaar was -voor mijn gevoel- “om”. We besloten om er een punt achter te zetten en ik pakte de speakers weer in en laadde de vier kisten weer in mijn auto. Ik liep nog even weer naar binnen met de klant voor een laatste glaasje en om afscheid te nemen van zijn vrouw te nemen (wel zo netjes …). Natuurlijk wil je ook graag weten op wat voor termijn men de speakers geleverd wilde hebben en in welke uitvoering. Men was er immers ook thuis helemaal ondersteboven van? Maar er werd door de man en vrouw met geen woord over een eventuele aanschaf gerept … Ik kreeg een handje en de mededeling “leuk gehoord te hebben, dank u wel …”. Daar ging ik -het was inmiddels 0:30 geworden- in opperste verwarring met de auto weer richting Weerdinge om de Wilson’s uit te laden en daarna huiswaarts. Onderweg zat ik de avond en het verloop nog eens te overpeinzen, maar ik kon geen enkel minpunt ontdekken -behalve dan de afscheidswoorden … Uiteindelijk was ik om een uur drie in de nacht thuis en kon de slaap ook nog eens niet vatten. Ik wil het verhaal niet onnodig lang maken, dus hier het vervolg, dat eigenlijk nog veel erger was dan voorgaande!
Een week of drie na dit akkefietje werd ik gebeld door de man, hij had een setje Wilson’s op de kop getikt, maar kreeg ze niet zo mooi aan het spelen als bij ons in de winkel en op de thuisdemonstratie … Mij viel de spreekwoordelijke klep open en ik was voor een paar seconden sprakeloos (en geloof mij, dat heb ik echt niet vaak gehad in mijn leven). Of ik bereid was om een avondje langs te komen om een en ander klinkend te krijgen … Aan lef ontbrak het hem in ieder geval niet, maar aan fatsoen in ieder geval wel! Ik heb de beste man veel succes met zijn -niet klinkende speakers- gewenst en gevraagd of hij mij in de toekomst over wil slaan in zijn zoektocht naar nieuwe “audio aanwinsten”.
Bovenstaande is absoluut geen klaagzang mijnerzijds, ik vind nog steeds dat ik een super vak heb, maar het is toevallig wel waar gebeurd … En er zijn gelukkig ook nog veel fatsoenlijke en eerlijke mensen waar wij voor mogen werken en die ook beseffen dat terwijl voor hen bezig zijn, dat we “aan het werk” zijn.
Met vriendelijke en immer vrolijke groet,
Ferry Kremers
Dé Hifistudio Weerdinge
Aida’s Place
Oooops. Mijn verhaaltje lijkt wel wat los gemaakt te hebben … Ik kan me dit verhaal van jou nog wel herinneren. Ik denk dat we er voldoende meegemaakt hebben om een klein boekje mee te vullen. Denk nog maar eens aan “meneer de advocaat”, die 4 achtereenvolgende zaterdagen bij ons in de grote ruimte “gewoond” heeft. Kans zag om de smetteloze vloerbedekking te verstieren met een van zijn gratis koppen koffie en op et einde van zijn “inwoonperiode” tot de conclusie kwam dat de set die we uiteindelijk samen met hem samengesteld hadden “perfect” was, dat ie 13.000 gulden toch teveel vond (hij was stap voor stap op de hoogte gehouden van de financiële gevolgen van elke verandering” en dat ie er wel 10.000 voor over had. Een hartelijk “Bonjour” was zijn deel en we zagen de man pas terug (als eerste!) op de dag van een of andere uitverkoop waar hij alsnog dacht zijn slag te kunnen slaan. Groot was zijn verbazing toen ik vertelde niet aan hem te willen verkopen. Hij stotterde nog dat ie een klant was, 10.000 gulden in zijn zak had etc etc. En na weer een gratis koffie vertrok hij. Ging ie wel naar Tilburg! Was niet slim van hem om dat te melden. Één telefoontje naar Koos in Tilburg om te melden dat ie bordjes “verkocht” bij de Conrad-Johnson apparaten moest zetten, en ook daar waren we weer mee klaar. :-). Ik meen dat ie later bij jou toch nog een CJ set gekocht heeft. Heeft ie toch nog wat km-moeite voor moeten doen :-).
Groet,
Herman
Punt is dat je als middenstander niet alleen een produkt verkoopt maar ook aan promotie van het produkt als zodanig doet (ik heb het niet alleen over audio). Dat kan betekenen dat iemand bij jou in de winkel komt kijken en uiteindelijk bij een ander koopt. Voorzover dat een merk is dat je niet in de collectie hebt zitten hoort dat bij het werk (vind ik). Voorzover dat gedaan wordt voor de korting kan dat onfatsoenlijk worden.
Overigens koop ik bepaalde produkten alleen als ik ze in huis heb gehad. Laatst Giorgetti stoelen gekocht en die zijn er eerst neergezet op proef. Ik ben dan ook altijd heel duidelijk dat ik alleen koop als ik overtuigd ben en als daar kosten mee gemoeid zijn, ik die graag wil vergoeden. Als consument wil ik geen verwachtingen wekken die ik niet waar kan maken.
Wat audio betreft indertijd uiteindelijk twee keer zoveel uitgegeven aan een mooie CJ buizen omdat de rest geen verbetering was. De Oracle enigszins op de gok gekocht. Ik kon wel billijken dat ik die niet meekreeg van Rob want het is kwetsbaar materiaal.
Charles
Heel duidelijk denk ik. Als partijen elkaar (gelijk)waardig behandelen, kom je allebei het verst. Bedankt voor je reactie.
Herman van den Dungen