Afgelopen week tussendoor wat tijd gehad om via uitzendinggemist.nl te bekijken wat nog niet gezien was. Via Classic Albums bij de VPRO, deze keer over Shocking Blue, kwam ik bij het VPRO forum en uiteindelijk via een link daar bij een documentaire met Robbie van Leeuwen, de drijvende kracht achter Shocking Blue en natuurlijk nog meer nationale nederrock.
Mijzelf altijd al afgevraagd hebbende wat er van hem geworden was, ik bedoel, hij had bewezen dat hij wat kon, en dan zomaar verdwijnen? Dat “hoort” niet. Blijkt dat hij vrij kort na de Shocking Blue periode er de brui aan gegeven heeft, zich teruggetrokken had op een boerderij in Luxemburg en nog wel veel naar muziek luisterde, maar het niet meer maakte. Onvoorstelbaar voor een buitenstaander. Voor de documentaire had ie zelfs moeten oefenen om het gitaarspelen weer goed genoeg onder de knie te krijgen! Eeuwig zonde denk ik dan, hoewel ik ook al vaak genoeg gezegd heb ”Als je één zo’n liedje geschreven hebt in je leven, dan hoef je toch verder niks meer!” Misschien ook van toepassing op hem? Hij heeft er in ieder geval meer dan één geschreven en op de laatste vraag van de interviewer of hij van de opbrengsten van zijn composities kon leven was het antwoord “Oh ja, héél goed” met een grijns die alle twijfel weg nam. In ieder geval beter zo, dan de way off van Wladimir Wally Taks, voorman van eertijds The Outsiders en ook een begenadigd componist. Maar dan een berooide …
Dat het niet alle Shocking Blue leden maar altijd voor de wind is gegaan, bewijst het volgende;
Eind jaren zeventig was ik voor diverse Discotheken in Scheveningen verantwoordelijk voor de techniek (o.a. Playboy Club en Club de Paris). Direct na de verbouw van Club de Paris en de plaatsing van o.a. Technics SP 10 loopwerken met Audio Technica armen, verscheen daar als
DiscJockey; Mariska Veres! In de loop van de tijd vertelde zij mij dat er diverse dingen tegen zaten in haar leven en daarom deze uitdaging had aangenomen. Het was leuk samenwerken en goed om te zien dat alleen al haar naam duidelijk meer klanten bracht. De toenmalige bedrijfleidster en de eigenaar waren dan ook zeer tevreden over onze inzet en het zeer strakke & schone geluid.
(Mariska Veres overleed eind 2006 aan kanker.) (Zie voor haar levensloop wikipedia.org)
En nog een andere anekdote:
In die periode heb ik voor mijn oud klasgenoot Theo van Gogh dezelfde Club kunnen regelen voor het opnemen van een scene in zijn film ‘Luger’.
Hoi Rick,
Bedankt voor je reactie. Ja, ik denk inderdaad dat er veel kommer en kwel in de artiesten / muziek wereld is en dat er maar af en toe een in goede doen uitkomt. Elk boek, elk artikel over welke artiest dan ook bewijst het telkens weer. Misschien dat je zo af en toe eens een bijdrage kunt schrijven over jouw ervaringen uit het verleden? Geeft mij ook weer dagje “blogvrij”. Overigens, je raakte mijn hart met de Technics SP10 waarvan ik er ooit 2 had, helaas zonder die prachtige base van zwart glas. Groet en prettige Koninginnedag.
Herman van den Dungen.
Hi Herman,
Dank voor je positieve woorden.
Jij een dag zonder Blog en mail…?! Ha, ha. Ga jij dan vandaag aan de oranjebitter, het Wilhelmus en naar de vrijmarkt? Okay, doe maar, dan plaats ik nog een reactie over de toekomstige Konings Guarneri’s.
Groet,
Rick
Zoals je inmiddels misschien gezien hebt: het was een Super Koninginne Dag! En het prachtige weer was zo precies uitgemeten in de tijd, dat je bijna van een klein “wonder” mag spreken. We zullen het wel verdiend hebben … 🙂