Jan de Groot vroeg een paar dagen geleden naar dingen, die ondanks veel aandacht, niet gelukt zijn. En wat gebeurt? Je denkt automatisch aan de dingen die juist wel heel goed gelukt zijn … Sorry Jan.

In het verleden wisten wij bijna een monopolie op te bouwen met “speciale“ grammofoonplaten. Dat begon heel in het begin met de Sheffield direct gesneden platen. Hoe we daar mee in aanraking kwamen is een verhaal apart en misschien aardig om nog eens te herhalen.

In onze begintijd (dus zo’n 35 jaar geleden) begonnen wij met pick up elementen. Waarom? Omdat dit mijn persoonlijke interesse had. Ik wilde gewoon het beste element in mijn ERA draaitafel met SME arm en ging daar dus stevig naar op zoek. Een hobby werd steeds meer biz, van het een kwam het ander en na vele stereo elementen van Shure, Empire, ADC, Pickering en Stanton was ik ineens op zoek naar “quadrofonische” elementen. Dit waren elementen die in staat waren 4 kanalen uit een platengroef te toveren. Ik had natuurlijk al een 4-kanaals installatie, met een 4-kanaals element (je had CD4 en AQ systemen) en nu was het zaak om 4-kanaals grammofoonplaten te krijgen. Hier in Nederland had je een beperkt aanbod, dus je keek al gauw in Amerikaanse blaadjes en vond een veel groter aanbod. Ik maakte contact met een bedrijf gespecialiseerd in kwadro-platen, een lijst was snel samengesteld en de stencilmachine op school maakte sindsdien overuren voor de mensen die via advertenties in Luister en Disk zo’n lijst opvroegen.

In die tijd waren met name JVC en Panasonic actief met quadrafonie. Die waren ook zeer gebaat bij een maximale verkrijgbaarheid van goede kwadro-grammofoonplaten, dus het was niet zo gek dat we een verzoek kregen voor elke vertegenwoordiger “X”-honderd lijsten te verzorgen. Wij dachten olie aangeboord te hebben en de hele herfstvakantie (ik zat nog in het onderwijs) werd door de hele familie besteed aan het stencillen van platenlijsten. Per vertegenwoordiger een groot aantal lijsten in een doos, met een fles wijn, die afgeleverd werden bij Haagtechno in Den Bosch, destijds de National-Panasonic-Technics distributeur voor Nederland. Na een week, twee weken “stilte” begin je jezelf dan af te vragen of de lijsten misschien nog niet bij de dealers uitgereikt zijn. Navraag leert je dan dat dit allemaal allang gebeurd is en nog verder in de tijd hoor je dat sommige dozen op een of andere parkeerplaats gedumpt  zijn -zonder die fles wijn natuurlijk-. Kortom … verloren tijd, tevergeefse moeite, zonde geld. Bedoelde je dit Jan?

Op de lijsten die we samengesteld hadden aan de hand van de lijsten van het bedrijf uit Amerika stonden ook enkele Sheffiel Direct-Cut platen. Dat was door ons braaf overgenomen zonder dat we wisten waar het over ging. Waren ook veel duurdere platen trouwens. Enkele klanten bestelden die platen en natuurlijk om aan het minimum aantal te komen, ook een paar platen voor onszelf erbij. “Sh*t, die klonken wel heel erg goed!”. Geen kwadro, maar wat een geluidskwaliteit. Veel beter dan we gewend waren. Een ware ontdekking. Geleidelijk aan verkochten we steeds meer van die platen en op een dag kregen we een telefoontje van ene heer Tom Gosselaar van Multifoon uit Utrecht. Hij had daar een platenzaak en wilde graag Sheffield platen bestellen. Of dat kon? Tsja, die vraag overviel ons een beetje en dat moest uitgezocht worden. Daarover morgen meer in Deel 2.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Il y a quelques jours, Jan de Groot m’a demandé si certains de nos projets, malgré nos efforts, n’avaient pas aboutis. J’essaie pourtant de ne ne penser qu’à ceux qui ont réussis… désolé Jan.

Dans la passé, nous avions érigé presque une monopole sur tous les disques noirs “spéciaux”. Nous avions commencé avec les disques Sheffield. Comment nous y étions arrivés me semble une histoire sympathique à raconter.

Au tout début (il y a maintenant plus de 35 ans), nous avons commencé avec des cellules pour platines disques. Pourquoi ? tout simplement parce c’était une de mes passions personnelles. Je voulais avoir la meilleure cellule sur ma platine ERA équipé d’un bras SME et donc je cherchais sérieusement la solution. Après avoir essayé de nombreuses cellules stéréos telles que Shure, Empire, ADC, Pickering et Stanton, je me suis intéressé aux cellules “quadrophoniques”. C’étaient des cellules capables de tracer les 4 canaux des disques quadrophoniques. J’ai bien entendu eu une installation 4-canaux avec une cellule 4-canaux, mais maintenant il me fallait trouver des disques noirs quadrophoniques. Ici aux Pays-Bas, l’offre était minime, donc la solution était de lire les magazines américains, car l’offre y était importante. J’ai donc pris contact avec une société spécialisée dans les disques quadrophoniques et très rapidement j’ai fait une liste/catalogue et la machine à écrire de l’école a fait des heures supplémentaires pour répondre aux lecteurs de Luister en Disk qui suite à mes publicités, désiraient recevoir ma liste/catalogue.

A cette époque, JVC et Panasonic étaient actifs avec la quadraphonie. Ils avaient aussi le bénéfice d’avoir un assortiment important de bons disques quadrophoniques, aussi il était normal que chaque représentant ait à s’occuper de centaines de listes “X”. Nous pensions avoir trouver de l’or et pendant les vacances d’automne (je travaillais encore pour l’Éducation Nationale), toute la famille fut occupée à recopier les listes de disques noirs.Pour chaque représentant, nous avons préparé un colis avec de nombreuses listes accompagnées d’une bouteille de vin livré par Haagtechno de Den Bosch, à l’époque le distributeur de National-Panasonic-Technics pour la Hollande. Après une semaine, deux semaines de “silence”, j’ai commencé à me demander si les colis n’avaient pas été livrés aux revendeurs. Plus tard j’ai appris que tout avait été bien livré, même si certains colis ont été retrouvés sur un terrain de parking, bien entendu vidés de leurs bouteilles de vin. En résumé… temps perdu, effort en vain, argent dépensé pour rien. Je suppose que c’est ce que tu voulais savoir Jan ?

Sur les listes que nous avions préparées en s’inspirant des listes de la société américaine, il y avait aussi quelques disques Direct-Cut Sheffield. Nous les avions donc recopiés gentiment sans même savoir de quoi il s’agissait. Ils étaient d’ailleurs beaucoup plus chers. Certains clients nous ont commandés ces disques et bien entendu pour avoir la quantité minimum requise, nous avons pris pour nous aussi. “Mince alors, le son était excellent”. Pas de quadrophonie, mais un superbe son.

Supérieur à celui que nous connaissions, une véritable découverte. De plus en plus, nous vendions ces disques noirs et un jour, nous avons reçu un appel téléphonique de Mr Tom Gosselaar de Multifoon à Utrecht. Il avait une boutique de disques et voulait nous commander des Sheffield. Possible ? nous étions un peu surpris et nous allions y réfléchir… Demain la deuxième partie.